Kasia i Michaś.

 Nasza trójka w domu, gdzie panują dziwne zasady, w dodatku, w domu, gdzie jest Nas ogólnie szóstka, doprowadza mnie już powoli do szaleństwa.
Zwykłe domowe czynności stają się dla mnie koszmarem.
Gotowanie na przykład.
Moja teściowa nie lubi jak jej się ktoś krząta po kuchni, nie chce od nikogo pomocy, wszystko chce zrobić sama.
Tak więc gotowanie odpada.
A ja marzę wręcz o tym, żeby móc zrobić obiad dla swojej rodzinki.

Z gotowaniem Miśkowi zupek będzie ciężko, ale damy radę jakoś..

Bartek.
Oh, o Nim to mogłabym pisać bez przerwy i tak właściwie, to nie wiem dlaczego jeszcze tego nie zrobiłam tutaj.
Jest domownikiem, nie lubi ludzi...
Wolny czas, jakim jest dwa dni weekendu woli spędzać w domu, grając (gry to Jego hobby, miłość) i pijąc piwo.
Z wszelkimi pomysłami muszę wyskakiwać ja, i namawiać Go parę dni wcześniej, żeby przeanalizował wszelakie za i przeciw...
Nigdy nie wyskoczy z żadnym pomysłem - no może raz na jakiś czas...
Z Młodym nie chce spędzać czasu, bo uważa że jest jeszcze za mały.
Już sama nie wiem jak mam Mu cokolwiek wytłumaczyć, bo nie chce ze mną rozmawiać.
Wszystko dusi w sobie, a jak już rozmawiamy, to albo oboje popadamy w rozpacz i płaczemy nad tym wszystkim, albo gorsza wersja - nerwy, podniesione głosy, i jedna wielka wojna.
Ja wiem, że On myśli o tym co mam do powiedzenia, przejmuje się i bierze sobie moje słowa do siebie, ale zachowuje się zupełnie odwrotnie.
Nie zmienia to faktu, że kocham Go strasznie i jest moim cudownym Narzeczonym.
Oh, ciężko z tymi facetami. Chyba po prostu musimy się dotrzeć, i potrzeba Nam duuuuużo czasu jeszcze.

-Bądź.
- Po co?
-Bo życie mnie przeraża. Bo boje się samotności. 

Bo... gdy jesteś wszystko inne zostaje gdzieś daleko...

 Bo czuję się spokojniejsza i bardziej pewna jutra... 

Bo Twój uśmiech sprawia, że moje myśli są spokojniejsze, bardziej rzeczywiste i poukładane.